Gracze24

Admin

Nowe gwiezdne wojny, bez drogiej licencji, za to z laserami, rakietami i niewidzialnymi okrętami-zabójcami

Nie wiem jak wyglądało poczęcie pomysłu na Fractured Space, ale wyobrażam sobie, że siedziało sobie, być może przy herbacie czy innym napoju, czterech facetów i robiło burzę mózgów. Pierwszy rzucił wielce oryginalną koncepcję "zróbmy grę taką jak World of Tanks, bo masa ludzi w to gra". Drugi przebił go zaraz kreatywnością, twierdząc "lepiej wzorować się na League of Legends, w to gra jeszcze większa masa ludzi". I prawdopodobnie dalej by nie zaszli w opracowywaniu koncepcji, gdyby trzeci z nich nie błysnął oślepiająco geniuszem jak blizną po ślepej kiszce i nie zaproponował "zróbmy grę taką jak World of Tanks i League of Legends jednocześnie!". Szokujące nowatorstwo i odwaga tego pomysłu zostały zaraz przyćmione, gdy ostatni z zebranych, czwarty jegomość, nie walnął kuflem herbaty w blat i nie podsumował dobitnie "W KOSMOSIE!". Nastąpiły pohukiwania, szerokie uśmiechy, poklepywanie się po plecach i kolejne kolejki herbaty. Narodziło się Fractured Space.

Jasne, żartuję trochę, ale fakt jest faktem. W tym momencie Fractured Space, które niedawno ruszyło ze swoim wczesnym dostępem na Steamie i wersją alfa, najbardziej przypomina coś, co stara się wzorować jednocześnie na World of Tanks i League of Legends, dodatkowo przenosząc akcję w kosmos. I choć nie jest to koncepcja oryginalna, to trzeba pamiętać, że jak się już ściąga, to od najlepszych. Tę lekcję autorzy Fractured Space sobie najwyraźniej przyswoili i... ich gra wcale nie prezentuje się źle. Dobrze też nie, w tym momencie, ale to przez to, że dopiero wystartował ten wczesny dostęp. Fractured Space jest jeszcze w powijakach, mocno niedopracowane w prawie każdym aspekcie, od oprawy technicznej aż do samej mechaniki rozgrywki. To, co zawiera już teraz, jest jednak całkiem przyzwoite i nie najgorzej rokuje na przyszłość. Wątpliwe, czy tytuł ten podbije świat jak wymienione "inspiracje", ale nie zdziwiłbym się, gdyby znalazł sobie swoją niszę i może niedużą, ale wierną społeczność fanów. Za jakiś rok lub dwa, gdy gra dotrze do fazy "prawie ukończona, wreszcie grywalna".

O co chodzi we Fractured Space? O fajnie strzelające do siebie okręty kosmiczne, tak w dużym skrócie. Strzelanie to odbywa się w ramach pięcioosobowych drużyn na mapie podzielonej na pięć sektorów. Można się pomiędzy nimi przemieszczać za pomocą skoków nadprzestrzennych po ustalonych trasach. Dwa z sektorów zawierają wielkie konstrukcje będące bazami i celem rozgrywki jest zajęcie tychże baz. Z baz można skakać do stref bocznych, Alfa i Beta. Znajdują się w nich wysunięte posterunki każdego z zespołów oraz trzy kompleksy wydobywcze, generujące zasoby dla tej drużyny, która je zajmie i utrzyma kontrolę. Sektor środkowy, Gamma, połączony jest trasami skokowymi z Alfą i Betą. W Gammie umieszczona jest wielka rafineria gazowa, która uaktywnia się dopiero po pewnym czasie i po zajęciu produkuje tyle zasobów, co trzy kopalnie razem wzięte, co oczywiście czyni ją priorytetowym celem po początkowym etapie rozgrywki.

Zasoby z kopalni i rafinerii zbierane są do ogólnej puli. Gdy jej poziom przekroczy kolejne określone progi, okręty bratniej (lub siostrzanej, nie dyskryminujmy) floty awansują i mogą być ulepszane w bazie głównej lub na wysuniętych posterunkach. Awans ten jest niezależny od gracza w tym momencie, nie można w żaden sposób decydować o kierunku rozwoju czy też kupować ulepszeń - nasz kosmiczny statek po prostu staje się nieco lepszy pod każdym względem i to wszystko. Różnice pomiędzy poziomami są jednak znaczne i okręt dajmy na to na poziomie pierwszym ma niewielkie szanse w starciu z przeciwnikiem na poziomie trzecim czy czwartym. Dlatego też warto jest raz na jakiś czas przeprowadzić taktyczny odwrót do jednej z baz, by naprawić uszkodzenia oraz dokonać modernizacji. Można też zginąć widowiskowo, oczywiście, prowadząc jakąś szarżę czy inne lekkomyślne przedsięwzięcie, a potem odrodzić się w głównej cytadeli z nową, już ulepszoną maszyną. Jak kto woli.

Okrętami kierujemy jak w grze akcji. Fractured Space to nie symulator, nic z tych rzeczy. Nasze statki nie mają podzespołów, system zniszczeń jest mocno uproszczony i tak dalej. Latamy więc sobie dostojnie, jak na okręt kosmiczny słusznej masy przystało, za pomocą klasycznego WSADu, dodając do tego jeszcze ruch w pionie oraz wspomnianą możliwość przeprowadzenia szybkiego skoku do innego sektora lub naszej głównej bazy. Można skakać nawet pod ogniem, ale rozruch silnika nadprzestrzennego sprawia, że nasz okręt staje się praktycznie bezbronny i bardziej podatny na ostrzał, więc lepiej nie czekać do ostatniej chwili z ucieczką. W tym momencie we Fractured Space, w wersji alfa, dostępnych jest sześć różnych klas okrętów. Drzewka technologiczne zawierają ich więcej, podobnie jak opcję ich rozwijania i innego wyposażania, ale cały ten system jeszcze nie działa, więc zostaje nam tylko tych sześć klas w podstawowych konfiguracjach. I tutaj trzeba Fractured Space pochwalić, bo owe okręty są po prostu fajne. Nie z wyglądu, bo ten jest dość standardowy i stonowany, ale fajnie się nimi gra. Każdy jest inny, tak naprawdę inny, pod względem stylu rozgrywki. I spełnia inną rolę ma polu bitwy w ramach drużyny. Każdy z nich ma też dostęp do innego wyposażenia, którego garnitur przekłada się na akcje i ataki, które podejmujemy w samej grze.